καλλίκλαδος

-η, -ο (Μ καλλίκλαδος, -ον)

αυτός που έχει ωραία κλαδιά.

[ΕΤΥΜΟΛ. < καλλ(ι)-* + -κλαδος (< κλάδος), πρβλ. ακρό-κλαδος, πολύ-κλαδος].